Een van mijn beste vrienden is general manager bij een restaurantketen. Ik ken hem al dik 25 jaar en wij hebben menig horeca-avontuur samen beleefd. Gepokt en gemazeld in de horeca, zo zou je hem kunnen omschrijven.
Hij is weer een goede vriend en familie van de hoofdtrainer van een voetbalclub in de eredivisie. Iemand waarbij het leven niet altijd over een leien dakje is gegaan en die menig tegenslag heeft moeten overwinnen. Een mens met veel levenservaring en bagage, maar ook vol levenslust. Je kunt je voorstellen wat voor soort gesprekken zij hebben.
In hun werk lopen ze vaak tegen dezelfde problemen aan. En daar wisselen ze graag van gedachten over. Want niet alleen zijn beide beroepen topsport, ook hebben ze allebei te maken met jong talent. En hoe je het beste in ze naar boven haalt en laat excelleren. Maar ook hoe je ze met beide benen op de grond houdt. Zodat sterallures en te grote ego’s dit jonge talent niet de kop gaan kosten. Want naast topvoetballers is ook menig topkok tegenwoordig een ster of op zijn minst een bekende Nederlander. En hoe goed je opvoeding thuis ook is geweest, het avontuur lonkt en de verleidingen zijn groot.
Beide heren werken wellicht in een ander vakgebied, met een ander verdienmodel, en toch zitten ze deels in hetzelfde schuitje. Ze werken in een dynamische omgeving en hebben dezelfde uitdagingen waar het om medewerkers en teambuilding gaat. Want hoe ontwikkel en behoud je talent? En hoe maak je van een team een topteam?
Een behoorlijke uitdaging, maar bijkomend voordeel is dat ze na een bewogen carrière veel te bieden hebben aan jongere generaties. Deze zien op hun beurt zaken vanuit een ander perspectief en brengen inzichten waar een oude rot in het vak veel inspiratie uit kan halen. Wijsheid is nu eenmaal niet leeftijdgebonden.
Het wordt tijd dat je op je bek gaat
In het begin van mijn horecacarrière beklom ik in hoog tempo de carrièreladder. Ik absorbeerde als een spons alle kennis en ervaring die op mijn pad kwam.
Mijn oudere broer had al een flinke horecacarrière in het buitenland en was mijn mentor en vraagbaak. Er kwam een dag waar ik hem belde en zei: ‘Ik ga weer ergens anders werken, want ik kan hier niets meer leren’. Zijn antwoord was niet wat ik had verwacht. Hij zei: ‘Zusje, het wordt tijd dat je eens goed op je bek gaat en zaken in perspectief gaat zien’. Ik moest mij gaan realiseren dat de tijd was aangebroken waar ik juist diegene zou worden die kennis ging overdragen aan anderen. Na die woorden was ik behoorlijk gepikeerd. Ik was zelf namelijk nog lang niet uitgeleerd.
Het bleken echter ware woorden. De daaropvolgende functie werd een transitiefunctie. De stap naar management en leidinggeven werd gezet en ik moest hard werken om mijn draai hierin te vinden. De woorden van mijn broer bleven in mijn hoofd hangen en ik realiseerde mij dat de tijd rijp was om de andere kant van het spectrum op te zoeken. Niet enkel ontvangen, maar juist geven. De stap naar coachend leiderschap was gezet. Een leerzaam proces waar ik nog altijd veel aan te danken heb.
Samen groeien
Je verrijkt je team én jezelf als je je kennis en inzichten deelt en mensen vooruithelpt. Feit is alleen dat niet iedereen geholpen wil worden. Misschien omdat er geen klik is, je de verkeerde mensen om je heen hebt verzameld of geen goede sfeer hebt neergezet. Ook het karakter van iemand of een bepaalde situatie kan zorgen voor een onwelwillende medewerker.
Wil je van iemand anders wat opsteken dan moet je ervoor open staan. Je moet het toelaten om je sterke kanten verder te ontwikkelen. Ook je mindere kanten zullen aan het licht komen. Onderken ze. Groei gaat nu eenmaal gepaard met pijn.
In welke fase van je leven en carrière je ook zit, een helpende hand van een ervaren en wijs iemand is goud waard. Een onderlinge vertrouwensband is dan wel cruciaal. Zo maak je van groeipijn al snel een groeispurt.
Een bijdrage van Monique van Gevelt,
VanGevelt Strategisch Horeca Advies, www.vangevelt.nl
