Perfectie bestaat niet, dat is wat ze zeggen… Als chef geloof ik daar zeker in. Sommige gerechten zijn heel goed en komen dicht bij perfectie, maar echt perfect is bijna onmogelijk. Op facebook verschijnt een bericht van Job, een goede vriend en tevens een collega: ‘Mensen ga dit proeven! Zo lekker! RAA-men!’
Ramen is een gerecht uit de Japanse keuken. Het bestaat uit Chinese noedels, geserveerd in een vlees- of visbouillon. Veelal op smaak gebracht met sojasaus, miso, of toppings zoals plakken varkensvlees, gedroogd zeewier (nori), menma (gefermenteerde bamboescheuten) en bosui. Bijna elke regio in Japan heeft zijn eigen variant van ramen, zoals de tonkotsu (varkensbottenbouillon) van Kyushu en de miso-ramen van Hokkaido.
Toevallig ken ik de vriend van Job. Ik bericht de ‘ramenking’ (Robert-Jan), maar krijg al snel een berichtje dat hij voor deze week uitverkocht is. Dat is jammer. Maar hé, doe mij dan maar twee porties voor volgende week. Na een aantal berichten over en weer ben ik een gelukkig man en mag ik een week later twee porties ramen ophalen en zal ik beleven wat mij ter berichtgeving is gekomen.
Bij aankomst bel ik aan en komt Robert-Jan (a.k.a. Bruce Willis) de deur open doen met een brede glimlach, een mooie leren schort en een gladde zwarte hoed op! Toevallig ken ik hem al maar mocht je hem niet kennen, de energie spat er vanaf en eigenlijk mag je hem direct, zonder maar een woord met hem gewisseld te hebben. ‘Begint het al een beetje op werken te lijken’? vraag ik hem. Waarop hij antwoord: ‘man, ik ben voor de tweede week uitverkocht!’ Wat gaaf! Robert-Jan die ramen is gaan maken (vanachter de ramen), omdat hij diep respect heeft voor de Japanse keuken, en omdat er in Alkmaar eigenlijk nog niet echt ramen te krijgen is.
Als een kind die een chocolade reep koopt met de hoop op een golden ticket (Sjakie en de chocoladefabriek) neem ik het tasje met daarin de ramen aan en spring op mijn fiets naar huis om thuis direct aan mijn portie te beginnen. ‘Fernando, laat me weten wat je er van vindt en wees eerlijk!’ is wat Robert-Jan mij na roept. Als chef kan ik het ook waarderen om eerlijke, kritische meningen te ontvangen. De ramen is heerlijk, het eitje en de garnituren grote klasse. Op één garnituur heb ik een kleine opmerking en daar geef ik mijn mening ook over. Robert-Jan waardeert mijn mening en neemt mijn opmerking ter harte en belooft mij dat hij daar zeker mee aan de slag gaat. Maar met volle honderd procent ben ik het met Job eens! Dit wil je proeven en dit ga je waarderen. Ongeacht of je chef bent, boekhouder, stratenmaker of wat dan ook, dit ga je lekker vinden.
Nu heeft Robert-Jan een jaar geleden bij Fernando’s gegeten voor zijn verjaardag. Toentertijd was hij zo tevreden over de avond bij Fernando’s. Niet alleen over het eten, maar ook over de gastvrijheid en de ambiance. Ter plekke besloot hij het volgende jaar weer te reserveren, helaas ging het niet door vanwege de maatregelen. ‘Maar als het niet bij Fernando’s kan, waarom kom je dan niet bij mij koken!?’. Laat hij weten. Tuurlijk lijkt me dat een leuk idee! We houden contact. ‘Het is wel al volgende week!’, roept Robert mij na. “Robert - hoe dan ook - ik kom voor je verjaardag bij jou koken”, laat ik hem weten. Dat gezegd hebbende hoop ik eigenlijk dat hij met zijn ramen de lat voor mij niet te hoog heeft gelegd en dat ik hem en zijn gezelschap alsnog kan verrassen met mijn kookstijl en de gerechten die Fernando’s serveert. Want deze ramen neigen naar perfectie.
Meer Fernando?
Chef-kok en horecaondernemer Fernando Jonker schrijft sinds 2019 columns voor De RestaurantKrant. Zijn eerder gepubliceerde artikelen lees je hier.
