Succesverhaal in Zeeland

Tony Provoost en Barbara Suurmond zijn een stel; een écht horecakoppel. Ze vullen elkaar niet alleen thuis goed aan, maar ook in de zaak zijn
de rollen goed verdeeld. Tony noemt zichzelf het ‘manusje van alles’ en Barbara werkt aan de voorkant. “Familie speelt sowieso een grote rol in onze zaak”, vertelt Tony. “Mijn vader startte het restaurant in 1993 en nadat ik de middelbare hotelschool had afgerond, ben ik in 1996 ook in de zaak begonnen en ben nooit meer weggegaan. Op een gegeven moment heb ik de exploitatie van mijn vader overgenomen en zes jaar geleden hebben we de Vijf Weeghen helemaal overgenomen. Dat ging gladjes: mijn pa komt weleens helpen als de nood aan de man is, maar beseft dat het nu echt onze tent is. Barbara leerde ik hier in de zaak kennen; haar broer had hier een bijbaantje en zodoende kwam Barbara hier ook werken. Van het een kwam het ander…”



*Afhankelijk van toerisme*
“Het wordt steeds drukker in de streek. Zo’n vijftien jaar geleden waren het voor- en naseizoen best wel lastig en de zomer altijd goed. Er is veel horeca in deze regio en met name in de winter moet je de klandizie verdelen. Hoe blij wij ook zijn met de trouwe klanten uit onze eigen streek, we blijven afhankelijk van het toerisme. Er zijn de afgelopen jaren een paar mooie, nieuwe vakantieparken bijgekomen. Landal bijvoorbeeld; daar staan zo’n 200 huisjes”, vertelt Tony.

*80 wachtenden voor u*
Barbara vult Tony aan: “In de zomer is het razend druk: we hebben normaal 2 of 3 vaste mensen in de bediening en 2 tot 3 mensen in de keuken naast onszelf en de schoonmaakster. Dat is het vaste team. In de zomer hebben wij veertig mensen op de loonlijst staan, dus je kunt wel nagaan wat het verschil is. Ter illustratie: in de zomer moeten we echt met een wachtrij werken. Soms staan er dan 70 tot 80 mensen te wachten. Hoe lang ze moeten wachten? Nou, dat is zo’n 15 tot 30 minuten bij 65 wachtenden. Natuurlijk vertel ik de mensen altijd dat ze wat langer moeten wachten, dus het zal dan alleen maar meevallen. Bovendien is de speeltuin een echte magneet: al zouden de ouders hier niet willen eten, de kinderen trekken ze gewoon mee en dan is wachten ook niet zo erg.”

*Herkenbare producten*
Het succes is natuurlijk niet alleen afhankelijk van de locatie. Gasten zijn kritisch tegenwoordig. Barbara en Tony hebben dan ook goed nagedacht over de opzet van de zaak en de kaart. “Met het menu moet je niet teveel rommelen; experimenteren met een gewaagde keuze op de kaart werkt niet. Eigenlijk heeft de menukaart zichzelf samengesteld na al die jaren. Herkenbare producten met een goede prijs-kwaliteitverhouding. Denk daarbij aan spareribs, saté en scampi’s. Wekelijks wel wisselende suggesties, afhankelijk van het seizoen en het aanbod. Ons aanbod is goed, dat weten we. Wat we ook goed doen? Je kan bij ons de hele dag alles van de kaart bestellen. Wij zien het als een extra service dat onze gasten ook ’s avonds een pannenkoek of tosti kunnen eten. Vooral ook voor onze kleinste bezoekers. We hebben een restaurant, dus de keuken is altijd open. Punt uit.”

*Kinderen*
Barbara kent het belang van kinderen als gast. “We hebben een kindvriendelijke zaak. Dat zie je meteen. Sterker nog: je kunt om onze speeltuin niet heen, want die ligt pal voor het terras. En binnen hebben we een leuke speelruimte gecreëerd. De speeltuin is een magneet, een motor voor ons restaurant. Wanneer mensen hier langs rijden op weg naar het strand, dan hebben de kids de speeltuin allang gezien vanaf de achterbank. Zie dan maar dat je als ouder dit restaurant niet hoeft te bezoeken op de terugweg. Gelukkig hebben de ouders hier niets te klagen, want de kinderen kunnen mooi spelen terwijl de kaart voor ieder wat wils biedt - en met een uitstekende kwaliteit bovendien. Het lijkt nu wel alsof we ons alleen op mensen met kinderen richten, maar dat is absoluut niet zo. Ons publiek is breed en divers: er komen hier mensen uit het dorp en toeristen, mensen die een verjaardag vieren met de familie of een romantische avond willen beleven. Er zijn zelfs avonden dat er hier bijna geen kinderen over de vloer komen. Sowieso staat de beleving van de gast hoog in het vaandel en service maakt het onderscheid. Een biefstukje kun je ergens anders ook eten, dus het serviceniveau maakt dat mensen terugkomen. We zijn dan ook heel bewust met het personeel bezig en hebben het geluk dat we samen mogen werken met ons geweldige team.”

*Goede zaken*
Veel horecaondernemers hebben het zwaar, maar tegelijkertijd zien we hier in Zeeland de zaak van Barbara en Tony op volle toeren draaien. Hoe kan dat? “Ten eerste de locatie, natuurlijk”, vertelt Tony. “En onderschat ook het belang van een goede parkeerplaats niet. Die luxe heb je in de stad natuurlijk vaak niet, maar hier wel. Op onze eigen parkeerplaats kunnen zeker 80 auto’s parkeren. Zaken in het hoge segment hebben het zwaar en dat heeft zo zijn redenen. Bovendien hebben wij ook kwalitatief goede producten: op kwaliteit wordt door ons niet bespaard. Ieder jaar maken wij goede afspraken met onze leveranciers en daarbij zijn we altijd wel kritisch. Gelukkig hebben we hier ook de ruimte; daarom kopen we soms groot in als er een aanbieding is. Een pallet drank kunnen wij makkelijk kwijt. Daarop besparen zullen we niet nalaten, maar bij een product zoals vis werken we altijd samen met onze vaste leverancier uit Breskens. Dat is echt één van de beste. Onze visboer heeft geen ‘fancy’ vertegenwoordiger, maar is gewoon een visboer. En dat merk je aan de kwaliteit. We hebben het afgelopen jaar ook veel opgeknapt en veranderd hier. Een nieuwe huisstijl, de gevel opgeknapt en nog meer van dat soort dingen. We willen mee met de tijd.”

*Toekomst in Zeeland*
De Vijf Weeghen draait uitstekend. Een restaurant dat met een achterland van 450 inwoners honderden couverts weet te serveren op goede dagen en in de zomer 40 mensen op de loonlijst heeft staan. Een zaak die door de vader van Tony ooit is opgezet als pannenkoekenhuis en nu een brede kaart heeft. Een zaak die toekomst heeft, aangezien het toerisme met de komst van enkele vakantieparken (ook ‘buiten het seizoen’) een extra impuls heeft gekregen. Dat toeristen hier graag vertoeven, is niet verwonderlijk: Zeeland heeft iets magisch. Saskia en Serge wisten de magie van Zeeland in 1971 al treffend te vangen in hun ode aan Zeeland (Zomer in Zeeland). ‘Zomer in Zeeland, een spoor in het duinzand. Een stukje grond in groen verborgen. Zomer in Zeeland, met jouw hand in mijn hand. Een enkel woord, een plan voor morgen.’