Het terras. Een goudmijn voor veel horecaondernemers in de zomer, maar tegelijkertijd een noodzaak om tegenvallende resultaten
in andere jaargetijden op te vangen. Veel gemeenten willen echter de omvang van het terras sterk reguleren en controleren hevig op de uitvoering van het lokale terrassenbeleid. Helaas is dat in veel gevallen een irreëel beleidÂ
*Voetjes binnenboord*
In Utrecht markeren metalen pinnen in de grond de maximaal beschikbare ruimte die de horecaondernemer heeft. De doorgangsruimte voor voetgangers moet 1,5 meter bedragen. In andere gemeenten is deze ruimte vaak veel kleiner, maar dat terzijde. Dat de gemeentelijke ambtenaren vaak met het verkeerde been uit bed stappen, levert soms onwerkbare situaties op. Zoals bij Café de Zaak in Utrecht, waar de horecaondernemer een glas water kwam brengen aan een meisje dat was flauwgevallen buiten de pinnen. Ja hoor; een boete. Of die ene zaak waar de horecavergunning werd ingetrokken, omdat voor de vierde keer werd geconstateerd dat de voet van een gast nét buiten het gemarkeerde gebied bungelde.
*Controleren*
Doorgangsruimte moet er zijn, dat is logisch. Toch moet de gemeente zich ook beseffen dat er op een terras gewerkt wordt en dat de exploitatie van het terras noodzakelijk is voor veel horecaondernemers. En wat is een stad zonder terrassen en zonder horeca? De meeste ondernemers doen immers hun uiterste best om de regels in acht te nemen, maar hebben geen tijd om het binnenboord houden van de voeten van iedere gast te controleren.
~Thijs Jacobs~
Terrasperikelen
24 juni 2015
