Aardappelmousseline is na crème brûlée misschien wel mijn grootste ‘guilty pleasure’. Een aardappelmousseline is in feite een hele smeuïge aardappelpuree. Die smeuïgheid wordt bereikt door een flinke lading roomboter of olijfolie, maar ook door het luchtig kloppen met een mixer. Gebruik overigens alleen een mixer voor kruimige aardappels.
Aardappelsoep, gekookte aardappelen, aardappelsalade, geprakte aardappel, gebakken aardappel, aardappelpuree, aardappelstamppot en ga zo nog maar even door… De aardappel doet mij denken aan de film Forrest Gump, wanneer hij tegen zijn vriend Bubba opnoemt hoeveel gerechten er zijn gemaakt van gamba’s... Gebakken gamba, gambasoep, gambasalade, gekookte gamba...
Samen met mijn souschef, toen ik nog chef was van ander restaurant, wilden we dit ook met de aardappel doen. Hoeveel gerechten zijn er met de aardappel op te noemen?
Vanaf de tweede eeuw van onze jaartelling teelden de Inca’s in Zuid-Amerika aardappels. Zelf noemden ze dit product ‘chunu’ en aten ze deze (overigens veel kleinere variant dan we in Europa kennen) groente als hoofdvoedsel. De chunu werden vaak vers gegeten, gedroogd tot meel of tot bier gegist. Er waren veel verschillende soorten chunu, die men teelde hoog in het Andesgebergte, waar geen andere planten konden groeien. Uit later DNA-onderzoek is gebleken dat al deze ‘vroege aardappels’ afstammen van één plant uit het zuiden van Peru.
Uit een anekdote die de rondte doet, kunnen we opmaken dat toen de aardappel aan het Franse hof geïntroduceerd werd, de koks de aardappels zelf wegwierpen op de afvalhoop en juist het giftigste deel van de plant, de bessen, voor de koning en zijn gasten bereidden. Uiteraard beviel dit niet erg en de aardappels werden door de tuinman op de afvalhoop verbrand. Deze man was slechts een arme arbeider met veel kinderen. Toen hij de afvalhoop opruimde, zag hij de geroosterde knollen en opende er een. Hij proefde ervan en concludeerde dat het heerlijk te eten was voor zijn kinderen. De gepofte aardappel was geboren.
