Mijn gasten waren wat onrustig, de hele avond al, een beetje klef ook. Het was een jong stel, superverliefd. De man was wat zenuwachtig, stelde mij af en toe een ongemakkelijke vraag en moest iets te vaak naar buiten.
Ze hadden een tafeltje midden in het restaurant. Een aanzoek zou hoe dan ook kunnen rekenen op voldoende publiek. Hij had me niet ingelicht, we hoefden ook geen ring in een dessert te stoppen. Meestal wordt ik vooraf op de hoogte gebracht van het aanzoek en ben onderdeel van het complot. Maar deze keer dus niet.
Misschien verbeeldde ik het me ook maar en speelde er iets heel anders.
Ik bracht het dessert en er was nog niets gebeurd. Ik had de champagne al klaar staan. Nog steeds niets, blijkbaar had ik me vergist. De man rekende af en bedankte me voor een fantastische avond.
De avond was klaar en we dronken nog een glas wijn met de koks.Tot de deur openging. Mijn gast kwam nog even terug. Of ik straks twee glazen champagne wilde brengen naar buiten, op de brug. En of mijn kok een filmpje wilde maken.
Het ging toch gebeuren. De brug op de Bloemgracht, was voor hem de meest romantische plek van Amsterdam. Ons restaurant paste perfect in zijn script. De brug vulde zich ondertussen met filmende passanten. Na het ja-woord schonk ik twee glazen champagne in en ging weer naar binnen.
De dame kwam even later opgewonden naar ons toe gilde zachtjes uit: "Ik ben gevraagd!!!". Ze had niet in de gaten gehad dat ik erbij was geweest.
We dronken een glaasje champagne met ze mee, de fles kregen ze van mij. Dolgelukkig reserveerden ze vast een tafel voor over een jaar.
Lees via deze link meer columns van Sico.
Meer leuke stukjes van Sico lees je via deze link: www.linvite.nl/dagboek
De website van het restaurant vind je hier: www.linvite.nl
