Meneer wilde afrekenen met een stapeltje van 6 cadeaukaarten. Bij mij kun je betalen met een cadeaukaart, maar niet met zes.
Gasten met een cadeaukaart zijn soms van angstig, ze melden het atijd al bij hun reservering, bij aankomst vragen ze nog een keer of ze echt wel met hun cadeaukaart kunnen betalen en zijn uiteindelijk blij als het allemaal gelukt is.
Vaak krijg ik dan van mijn gasten te horen dat er zo weinig leuke restaurants zijn waar ze hun cadeaukaart kunnen inleveren. De meeste restaurants zijn tourist traps, volgens deze gasten. Als ik zelf even kijk staan er best hele leuke restaurants bij.
Als je iemand een restaurantcadeau kaart geeft zadel je iemand dus soms op met een probleem: verplicht uit-eten bij een accepterend restaurant binnen een bepaalde tijd.
Een paar jaar geleden heb ik er voor gekozen om aan geen enkele kortingsactie of restaurantweek meer mee te doen. Ik wil niet het type gasten waarbij de prijs leidend is. Gasten die blij worden van een goede deal of die de hele avond denken ze dat hun stukje vlees elders goedkoper kunnen krijgen.
Ik zoek gasten die kwaliteit en service waarderen, die genieten van een mooie avond en niet angstig zoeken naar een koopje.
Toch accepteer ik die cadeaukaarten wel, ondanks dat het me veel geld kost. Mijn gast was immers niet op zoek naar een koopje. Ze hebben die kaart gekregen, meestal van de baas, en deze heeft gewoon het volle pond betaald.
Maar zes kaarten...
Ik maakte duidelijk dat we maximaal 1 kaart per tafel accepteren. Hij kon dus nog 5x uit eten.
Dat moest dan wel deze week, want zijn kaarten waren nog maar een week geldig. Lastig.
Ik streek deze keer met mijn hand over mijn hart en verzilverde al zijn kaarten, met een ruime tip erbij die ik weer mag inleveren bij de uitgever van die kaarten.
Ik heb dus een betere tip: als je een diner cadeau wilt geven, zoek dan een leuk restaurant uit en koop daar een cadeaukaart. Veel persoonlijker, leuker voor de ontvanger en beter voor de restaurateur.
