Zou ik het nog kunnen? Die mooie latte maken, een drukke avond in goede banen regisseren, mijn wijnen perfect matchen bij mijn gast?
Zou mijn foodlift het nog doen? Zou mijn wasserette nog wel bestaan? Mijn osmose-apparaat trekt het zeker niet, een half jaar werkeloosheid. Zelf trek ik het ook steeds minder. Net als mijn team. We hebben heimwee. Heimwee naar de reuring en gezelligheid die vroeger elke dag zo normaal was.
Tijdens deze tweede lockdown had ik wat tijd over en heb ik mijn verhaaltjes van de afgelopen jaren gebundeld in een boekje: 'Dagboek van een Restaurateur'.
Mijn gasten die altijd zo kleurrijk zijn, die speciale momenten, de feesten, de romantiek. Ik mis het. Ik mis zelfs de missers, die keren dat het niet helemaal lukte, dat ik zo baalde van mijn eigen fouten. Ik mis de waardering van mijn gasten, elke dag, ik mis echt de spanning van het vak.
Zoals die gasten die met torenhoge verwachtingen binnenkwamen en of ik die verwachtingen wel even zou kunnen overtreffen. Want daar hielden zij altijd van, dat hun verwachten overtroffen werden.
Of die gast die met een stapeltje van zes cadeaukaarten wilde afrekenen. Of dat huwelijksaanzoek dat bijna niet doorging. En die luidruchtige Australiër, die sexy dames en die romantische koppeltjes. Ik mis ze allemaal.
In mijn boekje heb ik dus 99 verhalen verzameld uit betere tijden. Voor de horecaliefhebber en voor iedereen die terug verlangt naar een heerlijk horecaleven. Een leven waarin elke dag weer een nieuwe verrassing is en geen dag hetzelfde.
Vlak voor Pasen, op 2 april, komt het boekje uit. Klik hier als je het als eerste wilt ontvangen.
Sico
