"Kan ik bij jou donderdag komen lunchen, Sico?
Ik heb een belangrijke klant over uit de VS,
en ik wil niet weer uitwijken naar Antwerpen."
"M'n business draait als een malle,
dat wil ik ook graag met jou delen"
Na de de zoveelste 'niet uit te leggen' lockdown, lonkt ook bij mij de burgelijke ongehoorzaamheid.
Zoals in de jaren 20 tijdens de Amerikaanse drooglegging: Deur op slot, vanaf de straat keurig helemaal gesloten volgens de regeltjes. Maar met de juiste code kom je binnen en opent zich, achter het zware gordijn, een walhalla van gastvrijheid.
Je bent welkom, de gastheer stelt zich voor aan je introducé en legt even kort uit wat de regels zijn: geen telefoons, de jassen worden netjes aangenomen en de beste plek is uiteraard voor jullie gereserveerd. Speakeasy.
Restaurants doen het, winkeliers doen het, sportscholen. Waarom zou je nog luisteren naar een overheid die niet naar jou luistert? Een overheid die alleen maar naar de datamodellen van haar dashboardje kijkt. Een overheid die denkt dat met een beetje geld alles te fixen is.
Dit kan niet. We willen gewoon weer open omdat dit onze passie is.
Lees via deze link meer columns van Sico.
