Een glas whisky bij de barbier, een wijntje bij de kapper en een stukje ambachtelijke Spaanse pata negra worst bij de slijter. Blurring is al lang en breed geaccepteerd door de consument, het wordt misschien al een beetje verwacht. Waar veel winkels de kans hebben gepakt om hun aanbod te vergroten met horeca, zie ik het andersom nog te weinig gebeuren.
Mijn ervaring is dat horecaondernemers zich bestolen voelen als de naastgelegen kunstgalerie een borreluurtje organiseert op vrijdagmiddag. Vaak terecht, want de galerie hoeft zich niet aan de strikte regels te houden die het restaurant wel heeft. Het is nu nog een grijs gebied qua regelgeving, maar Erik Ziengs, Tweede Kamerlid namens de VVD, heeft een wetsvoorstel ingediend die toestaat dat blurring wordt toegepast binnen het centrum van steden en dorpen. Dit om de teruglopende bezoekersaantallen in de binnensteden aan te pakken.
Nu is het verboden om als kaasboer wijn te schenken en als restaurateur koffiebonen te verkopen. Mocht het wetsvoorstel er door komen, wat mijn verwachting is, verandert dat. Ik snap dat u als restaurateur uw omzet zo naar de naastgelegen schoenenwinkel ziet gaan, maar er liggen ook kansen. Ondernemerschap is scherp zijn, de concurrentie voor willen blijven en mogelijkheden zien. Mooi schilderij aan de muur? Hang er een prijskaartje aan. De lekkerste dressing van de stad? Verpak het in leuke flessen en biedt het aan.
Er zijn duizend mogelijkheden om detailhandel in de horeca toe te passen. Strategische plaats? Bij de kassa. Probeer de gast zover te krijgen dat hij aan de kassa moet betalen. Een kleine moeite die iedere gast wel wilt nemen. Bij de kassa kan je een kleine winkel creëren die bij de gast op moet vallen. Zet er een paar mooie potten van je huisgemaakte honingmosterdsaus bij. ‘Ambachtelijke huisgemaakte honingmosterdsaus van chef Jef.’ Die twee eerste woorden, ambachtelijk en huisgemaakt, doen het altijd goed. Een verkoopmoment is zo gecreëerd. Een omzetverhoger waar weinig moeite, kosten en aandacht in gaat zitten.
Wil ik heel graag afsluiten met een voorbeeld waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Noem het slim, sluw of verstandig ondernemen. Een barista bij mij in de buurt mocht van de gemeente, na herhaaldelijk zeuren van concullega’s, zijn gasten geen koffie meer laten drinken op het bankje dat hij voor zijn zaak had neergezet. Stond niet in het bestemmingsplan. Hij kwam met een geniaal simpele oplossing: een prijskaartje om de bank. Verkopen zal hij hem nooit, maar zijn gasten kunnen lekker op het bankje genieten van hun vers gemaakte koffie.
Voordat de wet er doorheen komt is het wel verstandig, voordat je wat doet, om het bestemmingsplan nog even goed door te nemen. Contact opnemen met de gemeente is ook altijd aan te raden, om voor geen (financiële) verrassingen te komen staan.
David Bakker is redacteur van De RestaurantKrant en heeft ruim vijftien jaar horeca-ervaring. Reageren? Graag: david.bakker@uitgeverijps.nl.
