"Ik heb straks een deal voor je!"
Mijn gasten waren net in onze straat komen wonen en ze waren blij met een leuk restaurantje zo vlak in de buurt. Leuk, nieuwe buren.
Het was de avond dat Rutte zijn tweede lockdown afkondigde; een horeca-lockdown deze keer. Veel onbegrip bij mij en bij mijn gasten. Het voelt een beetje alsof de hele klas moet nablijven omdat iemand een propje naar de meester heeft gegooid.
Ik werd wel nieuwsgierig naar de deal van mijn nieuwe buurman.
Mijn drie gasten op een andere tafel waren Franse toeristen op risico-leeftijd. Ze hadden al weken van tevoren gereserveerd en aanbetaald. Bezorgd vroegen ze aan me of het Anne Frankhuis morgen nog wel open was, ook daarvoor hadden ze al tickets. En waar konden ze ontbijten? Of dineren? Het hotel had geen restaurant en hun kamer ook geen keukentje.
Eigenlijk begrijp ik niet goed waarom mensen in deze tijd per se naar Amsterdam op vakantie willen. Je kunt mondkapjes dragen wat je wilt, maar Amsterdam blijft gewoon een virusbrandhaard waar je nu gewoon even geen vakantie moet gaan vieren, ook niet als de RyanAir vluchten spotgoedkoop zijn. Waarom kun je geen jaartje wachten?
"Mijn vrouw is morgen jarig, maar vanwege de dreigende lockdown wilden we het vanavond al vieren. Ik kan me goed voorstellen dat het niet gemakkelijk is voor je, zo'n tweede lockdown. Ga je het wel redden?"
Ik stelde mijn gasten gerust. Wij bestaan al iets langer, hebben alles netjes afbetaald en we houden de kosten goed onder controle.
"We hebben een heerlijke avond gehad en we hopen hier, na de lockdown, nog vaak terug te komen. Ik hoop dat je het overleeft, die tweede lockdown. Daarom heb ik een deal voor je."
Uiteraard is dit een heel slecht jaar, maar we hebben ook goede jaren gehad en kunnen het gelukkig hebben. Maakt u zich daarover maar geen zorgen.
"Zo is het ook zeker niet bedoeld, mijn excuses als het zo overkomt. Maar ik wil u vanavond graag de rekening dubbel betalen. Zegt u mij maar wat de schade is, ik betaal dubbel. Na de lockdown komen we dan graag nog een keer bij u eten. Mocht u er dan niet meer zijn, dan is dat jammer voor ons, maar ik wil graag mijn bescheiden bijdrage leveren in moeilijke tijden aan dit mooie restaurant in onze nieuwe buurt."
Ik was er even stil van.
We rekenden af, ik pakte de jassen en begeleidde mijn laatste gasten naar buiten. De klokken van de Westertoren sloegen tien keer.
Sico
